Γλυκό του κουταλιού σταφύλι

Η Έμπνευση !

Κάθε μέσα Σεπτεμβρίου με τέλος Αυγούστου θυμάμαι και αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια...

Τότε που ζούσαμε στην επαρχία, στο Βραχάτι Κορινθίας, και τριγύρναγα συνέχεια δίπλα στα αμπέλια και μέσα στις μανταρινιές, τις βερικοκιές, τις αχλαδιές, τις συκιές και τις μουσμουλιές.

Τότε που η οικογενειακή εκδρομή, στην Ζάχολη μέσα καλοκαιριού ήταν παράδοση, για να φάμε κεράσια ανεβασμένοι επάνω στα δένδρα.

Κάθε τέτοια εποχή αναπολώ το πανηγύρι του τρύγου, το πρωινό ξύπνημα, την βόλτα καβάλα στο τρακτέρ, τα μεγάλα καλαμένια καλάθια που μαζεύαμε τα σταφύλια, το ψάθινο καπέλο του νονού μου για να μην με φάει η ζέστη, τις φωνές και τα τραγούδια, την αγωνία και την κούραση αλλά και την ικανοποίηση στο τέλος της ημέρας που έβγαινε στο βραδυνό τραπέζι της οικογένειας γιατί έβλεπαν ότι όλος ο κόπος της χρονιάς είχε αποτέλεσμα.

Ακόμα έχω στην καρδιά μου το διάλειμμα για το κολατσιό με τον απόλυτο μεζέ, την ψωμωμένη ρέγκα, το χοντροκομμένο κρεμμύδι, την ντομάτα και το σφιχτό χωριάτικο ψωμί καμωμένο από τα χέρια των κοριτσιών στον σπιτικό χωριάτικο φούρνο με τα ξύλα.

Ακόμα έχω στην καρδιά μου όλα αυτά τα καθημερινά απλά μεζεδάκια τυλιγμένα σε καρό μικρές πετσέτες και στοιβαγμένα μέσα σε μικρά καλάθια με χερούλια που κουβαλούσα πάντα με μεγάλη μου χαρά και τιμή για το ξεχωριστό έργο που είχα αναλάβει...

Μετά από πολλά χρόνια έμαθα και το μυστικό της ρέγκας !!!

Επειδή ήταν αλμυρή οι εργάτες έπιναν πολύ νερό και φούσκωναν και δεν ζητούσαν πολύ φαί !!!!  

Έτσι και το μεροκάματο έβγαινε φτηνό !!!

Ναι αναπολώ το άπλωμα τις σταφίδας γονατισμένοι όλοι στα τσιμεντένια αλώνια και την αγωνία στα μάτια τους για να μην βραχεί στα πρώτα Φθινοπωρινά σκιρτήματα του καιρού και τρέχαμε να να απλώσουμε τα τεντώπανα μόλις βλέπαμε λίγα απειλητικά σύννεφα.

Ακόμα έχω αποτυπωμένη στην καρδιά μου, την μυρωδιά του πατημένου σταφυλιού, την γεύση του φρέσκου μούστου και την γεύση της σκληρής ρόγας που μόλις έκοψες από το τσαμπί.

Τα καλύτερα με τις μεγάλες ρόγες είχα την εντολή να τα μαζεύω στο δικό μου μικρό καλάθι.

Και τριγυρίζοντας ανάμεσα από τα αμπέλια και τα κοφίνια με τα σταφύλια όπου έβλεπα μεγάλη και σφιχτή ρόγα την έκλεβα  για το γλυκό...

Αχ αυτό το γλυκό!!!

Όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα ξεχάσω ποτέ την διαδικασία στην τεράστια κατσαρόλα που έμπαινε τρεις τέσσερις φορές γεμάτη για το γλυκό του σπιτιού ολάκερου του χρόνου, με την επιμέλεια των γυναικών του σπιτιού κάτω από το άγρυπνο μάτι της κυρά Βασιλικής, της μάνας αρχηγού του σπιτιού.

Ήταν το γλυκό για τα καθημερινά τραταρίσματα, για το βραδινό γιαούρτι, για δίπλα στον απογευματινό καφέ, αλλά και για πολλά πεσκέσια.

Πολλά  μικρά βαζάκια ταξίδευαν και στους μακρινούς συγγενείς και φίλους των Αθηνών που περίμεναν πως και πως το εξαιρετικό γλυκό από το χωριό.

Μετά από πολλά χρόνια, κάθε τέτοια εποχή, πηγαίναμε και με τον πατέρα μου στην λαϊκή στους παραγωγούς από το Βέλο και τον Άσσο ή από το Βοχαϊκό, το Ζευγολατιό και το Μπολάτι,  που ακόμα τον θυμόντουσαν, από την θητεία του στην περιοχή, και μας διάλεγαν τα καλύτερα σταφύλια για το γλυκό μας που μόλις το πρωί είχαν κοπεί από τ αμπέλια τους και είχαν φτάσει στον πάγκο της λαϊκής.

Υπέροχες εμπειρίες ζωής που κάθε χρόνο τις ξαναζώ μέσα από το γλυκό σταφύλι σουλτανίνα.

Εκτέλεση

​

Είπαμε μεγάλες και σφιχτές ρόγες για το τέλειο γλυκό σταφύλι !!!

Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά τα σταφύλια.

Βγάζουμε τις ρόγες από τα τσαμπιά και τις βάζουμε σε κατσαρόλα ανά στρώματα μαζί με την ζάχαρη.

Αφήνουμε στο ψυγείο για ολόκληρο το βράδυ να βγάλουν τα σταφύλια τον χυμό τους και να λιώσει η ζάχαρη.

Την επομένη προσθέτουμε το νερό βράζουμε και αφαιρούμε τους αφρούς με μία τρυπητή κουτάλα.

Μετά από δέκα λεπτά βράσιμο αφαιρούμε τις ρόγες και βράζουμε το σιρόπι για να δέσει.

Αν έχετε θερμόμετρο πρέπει να φτάσει στους 105 βαθμούς οπότε το σιρόπι σας είναι έτοιμο, αν όχι το κόλπο με το κρύο πιατάκι είναι σε όλους γνωστό.

Προσθέτουμε ξανά τις ρόγες από το σταφύλι, τα φύλλα της λουίζας και τον χυμό του λεμονιού και βράζουμε για τρία τέσσερα λεπτά ακόμη.

Κατεβάζουμε από την φωτιά και σκεπάζουμε με μία βρεγμένη πετσέτα για να κρατηθούν οι ρόγες φουσκωμένες.

Μόλις κρυώσει ελαφρά το βάζουμε στα αποστειρωμένα βάζα και τα φυλάμε στο ψυγείο.

Το τρατάρουμε με ελληνικό καφεδάκι στο παλιό γυάλινο πιατάκι της γιαγιάς !!!