Η ιστορία του γιαουρτιού

Η γέννησή του χρονολογείται στη νεολιθική εποχή. Τόπος, η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Κάποτε υπήρξε η πρώτη φορά: το περίσσιο γάλα, από το άρμεγμα των αιγοπροβάτων, αποθηκεύθηκε σε ένα πήλινο δοχείο και παρέμεινε εκεί επί αρκετές ώρες. Η υψηλή θερμοκρασία δεν άργησε να το μετατρέψει σε μία συμπαγή κρέμα. Υπήρξε βέβαια και ο τολμηρός ή ίσως ο περίεργος, που δοκίμασε το νέο προϊόν και διαπίστωσε ότι ήταν φαγώσιμο. Το γιαούρτι είχε πλέον ανακαλυφθεί…
Είναι πιθανόν οι πρώτοι βοσκοί να έμαθαν να βράζουν το γάλα, να το μπολιάζουν με λίγο γιαούρτι από τη προηγούμενη πηξιά και να το διατηρούν ζεστό, σκεπάζοντάς το, πιθανόν με δέρματα ζώων. Μια εύγεστη και εύκολη στην παρασκευή της τροφή έγινε, όπως ήταν φυσικό, κομμάτι της καθημερινής διατροφής των νομαδικών λαών.
Ας σημειωθεί ότι η πρώτη αναφορά σε ζυμούμενο προϊόν γάλακτος φαίνεται να γίνεται στην Αγία Γραφή (Γένεσις 18.8), απ’ όπου προκύπτει ότι 13 αιώνες, ήδη, πριν από τη γέννηση του Ιησού, οι νομάδες κτηνοτρόφοι γνώριζαν το γιαούρτι.  
Η πολύτιμη… εκδίκηση!
Θρύλοι τυλίγουν το γιαούρτι. Ανάμεσά τους κι αυτός με πρωταγωνιστής κάποιο Μογγόλο ιππέα στο στρατό του Τζένγκις Χαν. Σε ένα ταξίδι του στην έρημο, η τύχη του τον έφερε σε ένα χωριό, το οποίο είχε πρόσφατα κατακτηθεί από τους Μογγόλους. Εξουθενωμένος και διψασμένος από τη διαδρομή, το μόνο που ζήτησε ήταν να του γεμίσουν το φλασκί με νερό. Οι υπόδουλοι χωρικοί δε χάρηκαν καθόλου για την άφιξή του. Έτσι θέλοντας να εκδικηθούν στο πρόσωπο του ταλαιπωρημένου ιππέα όλους τους κατακτητές τους, έβαλαν σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο: γέμισαν το παγούρι του με γάλα αντί για δροσερό νερό.
Ο δυστυχής ιππέας τους ευχαρίστησε και ξεκίνησε το ταξίδι του στην έρημο, χωρίς να αντιληφθεί τι είχε συμβεί. Δεν άργησε βέβαια να διαπιστώσει ότι στο φλασκί του δεν υπήρχε σταγόνα νερού. Στη θέση του είχε δημιουργηθεί μια λευκή παχύρρευστη κρέμα... Οι κλιματολογικές συνθήκες είχαν προσφέρει γόνιμο περιβάλλον, ώστε να παραχθεί το γιαούρτι.
Μην έχοντας άλλη λύση ο ιππέας ήπιε τη λευκή κρέμα, την οποία βρήκε ιδιαίτερα εύγεστη. Έτσι, όχι μόνο σώθηκε από τη δίψα, αλλά πρόσφερε στο λαό του μια εξαιρετική υπηρεσία: την ανακάλυψη μιας νέας και θρεπτικής τροφής. Οι Μογγόλοι τρέφονταν με γιαούρτι όπου δεν υπήρχε άλλο διαθέσιμο φαγητό ενώ, παράλληλα, το χρησιμοποιούσαν ως μέσο συντήρησης του κρέατος.