Λέσβος: Κάποτε στην Αγιάσο

Κέντρο του Αιολικού πολιτισμού το 10ο αιώνα π.Χ., που γνώρισε μεγάλη οικονομική και πνευματική ακμή τον 19ο αιώνα, μπορεί να καυχηθεί για τα παιδιά της Α. Εφταλιώτη, Σ. Μυριβήλη, Ή. Βενέζη, Ο. Ελύτη, Φ. Κόντογλου και Θεόφιλο Χατζημιχαήλ.
Η ευλογημένη Λέσβος, εκτός από την αριστουργηματικής αρχιτεκτονικής πρωτεύουσα Μυτιλήνη και τους παραδοσιακούς οικισμούς σαν τον Μόλυβο και την Πέτρα, θα μας μαγέψει με ένα από τα ωραιότερα χωριά της Ελλάδας, την Αγιάσο. Χτισμένη στον Όλυμπο με τις καταπράσινες πλαγιές και τις σπάνιες ορχιδέες μοιάζει να έχει σταματήσει το χρόνο. Τα χαρακτηριστικά σπίτια με τα ξύλινα σαχνισίνια [τις ξύλινες προεξοχές του πατώματος], τα ανηφορικά καλντερίμια και οι καφενέδες θυμίζουν παλιά καρτ-ποστάλ. Το Αγιασιώτικο καρναβάλι με τις αρχαίες ρίζες, τα δίστιχα τραγούδια, η μουσική με σαντούρι και η όμορφη τοπολαλιά ταξιδεύουν τον επισκέπτη στο παρελθόν και σε ένα σημαντικότατο κομμάτι της ελληνικής παράδοσης.
Το χωριό είναι ένα ζωντανό μουσείο με κτίρια του 1700 [όσα σώθηκαν από την πυρκαγιά του 1877], όταν η Αγιάσος ήκμαζε μιας και είχε φοροαπαλλαγή από τους Τούρκους, αλλά και με εκείνα του 19ου-20ου αιώνα. Τα σπίτια, στενόμακρα, τριώροφα, με προεξέχοντες πάνω ορόφους, στριμώχνονται στα καλντερίμια με τις διακοσμημένες κρήνες. Μοναδική είναι η βόλτα στην ανατολίτικη αγορά όπου το χασάπικο, το μπακάλικο, ο κουρέας, ο μανάβης και ο ράφτης δεν έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων. Παντού θα συναντήσουμε τους απογόνους των παλιών ‘σναφιών’, των ξυλουργικών συντεχνιών. Ξύλινα τέμπλα, κασέλες και έπιπλα με ανάγλυφα κυπαρίσσια, αμπελόφυλλα και ήλιους αραδιάζονται στα πεζοδρόμια ενώ το χωριό βγάζει ακόμα μαρμαρογλύπτες, υφαντές, κατασκευαστές καλαθιών αλλά και περίφημους κεραμιστές. Θα πιούμε καφεδάκι με τους γέροντες έξω από την εξαιρετική εκκλησία της Παναγίας συνοδεία σπιτικού γλυκού του κουταλιού ή αγιασιώτικου χαλβά. Οι τυχεροί θα βρεθούν εδώ, μαζί με χιλιάδες προσκυνητές, το Δεκαπενταύγουστο στο μεγάλο πανηγύρι ή ακόμα στις 20 Ιουλίου όταν καβαλάρηδες μεταφέρουν την εικόνα του Προφήτη Ηλία από τον Όλυμπο στο χωριό.

Πού να μείνετε:
Στην Αγιάσο υπάρχει ο λιτός Ξενώνας Ιερού Προσκυνήματος ‘Η Αγία Σιών’ [22520-22242] ενώ στη Μυτιλήνη θα μείνετε στα: ‘Loriet Hotel ’ [22510-43111, 41139, 46990]. Δύο χιλιόμετρα από τη Μυτιλήνη, δίπλα στη θάλασσα, στην περιοχή Βάρεια, το ξενοδοχείο έχει παλιό κτίριο και καινούργιες προσθήκες. Το παλαιό, βρίσκεται στο κέντρο ενός τροπικού κήπου με πισίνα. Ζωγραφισμένες οροφές και παλιά έπιπλα κοσμούν τις πολυτελείς σουίτες και τα δωμάτια του κλασσικού αυτού λέσβιου αρχοντικού ‘Πύργος Μυτιλήνης ’ [27977, 25069]. Δώδεκα πολυτελή δωμάτια με θέα στη θάλασσα, τον κήπο και την πόλη. Ρομαντική ατμόσφαιρα του 19ου αιώνα με κλασσικά έπιπλα και αρχοντική διακόσμηση.

Πού να φάτε:
Η Λέσβος φημίζεται για το ελαιόλαδο, γαλακτοκομικά όπως το λαδοτύρι, το μυρωδάτο ούζο και αλίπαστα όπως σαρδέλες, κολιούς, γαύρους, αντσούγιες και λακέρδες. Δοκιμάστε τα πεντανόστιμα γιαπράτσια [ντολμαδάκια], τα πτάρια [κεφτέδες], τις φούντες [κολοκυθολούλουδα], τον αγιασιώτικο χαλβά, τα γλυκά του κουταλιού, τα παξιμάδια και τον αγιασιώτικο ξινό τραχανά. Ο ‘Κήπος της Παναγίας’ είναι η ιδανικότερη επιλογή στο χωριό λόγω του πανέμορφου περιβάλλοντος.